امروز می خواهیم ابتدایی ترین تکنیک های عکاسی پرتره را بیان کنیم که با محوریت موضوعات زیر است:
- چگونه سوژه را انتخاب کنیم؟
- سوژه را در کجا قرار دهیم؟ چه نوع پس زمینه ای مناسب است.
- نحوه قرارگیری سوژه برای زیباتر جلوه دادن اندام آن ها چگونه است؟
- تنظیمات دوربین ویژه عکاسی پرتره چیست؟
- نورپردازی در عکاسی پرتره چکونه است؟
- دوربین را بجرخانید و سلف پرتره بگیرید.
- عکاسی پرتره در فضای باز و در فضای بسته چه مزایا و معایبی دارد؟
۱. چگونه سوژه را انتخاب کنیم؟
بهتر است که این بحث با این سوال شروع شود که شما به عنوان یک عکاس، قصد دارید چه نوعی از پرتره را خلق کنید و به دنبال چه نتیجه ای هستید. اگر کسی شما را برای عکاسی استخدام کرده یا از شما خواسته که از او عکس پرتره بگیرید، پس شما هیچ انتخابی درباره سوژه ندارید و آن فرد یا افراد، سوژه شما هستند. در این شرایط، توجه شما باید معطوف به سه موضوع باشد:
- چه نوعی از پرتره مد نظر آن ها است؟ نیاز است که چه چیزی را به صورت ویژه نمایش دهید؟
- چه انتخاب های منطقی ای می توانید بکنید تا به سوژه، پرتره ای که می خواهد را بدهید؟ مثلا آیا عکاسی شما نیاز به استودیو دارد؟ چه شرایطی از لحاظ ترکیب بندی باید رعایت شود؟
- در نهایت با دانستن جواب سوال قبلی، چه تکنیک های عکاسی پرتره، نیاز است تا بتوانید در ثبت پرتره مورد تایید سوژه تان موفق شوید؟
اگر می خواهید که تعدادی عکس پرتره برای نمونه کار بگیرید، در رزومه کاری خود قرار دهید و مشتری جذب کنید، یا اینکه فقط هنر خود را به تصویر کشیده و ارائه کنید، دست شما در انتخاب سوژه باز است.
اگر از ابتدا این موضوع را بدانید، حس آزادی بیشتری خواهید داشت و از هرکسی که بخواهید عکاسی می کنید. در این موقعیت هیچ قانونی وجود ندارد! آیا می خواهید سایه ها را عمیق تر کنید؟ بفرمایید، این کار را انجام دهید! میخواهید که سوژه تان در یک زمین تا زانو در گل فرو رود؟ چرا که نه؟ به خاطر داشته باشید که این عکس شماست.
در پروژه های عکاسی پرتره شخصی، شما کنترل کامل بر روی تم عکاسی، مدل، مکان، نورپردازی، لباس پوشیدن مدل و آرایش و موی او دارید.
عکاسی پرتره خلاقانه یک روند کاری خوب باید شامل نکات زیر باشد:
- سوژه تان را انتخاب کنید: به عنوان نقطه شروع، این مسئله، سایر انتخاب‌های شما را تحت تاثیر قرار می دهد. آیا سوژه شما موهای بلوند یا موهای مشکی دارد؟ آیا پوست او تیره یا روشن است؟ آیا کوتاه قد یا بلند قد است؟ آیا لاغر یا کمی چاق است؟ پوست صورت سوژه صاف است یا لک دارد؟ آیا می خواهید روی خلق یک عکس سیاه و سفید یا رنگی تمرکز کنید؟
برای مثال، فرض کنید که می خواهید یک عکس سیاه و سفید پرتره از یک گاوچران ثبت کنید. در حالی که او در فضای باز، ایستاده و نور زیادی می تابد، خوشتیپ و عضلانی است و برای سوارکاری آماده به نظر می رسد. شاید شما نخواهید از یک سوژه مذکر که پوستی صاف دارد و تمام روز پشت یک میز می نشیند عکاسی کنید. سوژه را بر اساس ایده کلی که دارید انتخاب کنید تا بتوانید به یک عکس طبیعی دست یابید.
عکس سیاه و سفید پرتره از یک گاوچران
- مکان عکاسی را پیدا کنید (در این باره در ادامه مطلب توضیحات بیشتری داده خواهد شد)
- لباس و مبلمان لازم برای عکاسی را تعیین کنید
- درباره مدل مو و آرایش، تصمیم گیری کنید: شاید نیاز باشد که از کمک افراد متخصص بهره ببرید. سالن های آرایشی، معمولا کارکنانی دارند که تمایل به حضور و فعالیت در عکس برداری دارند. بعضی از آن ها حتی دستمزد نمی گیرند، فقط نمونه هایی از عکاسی شما را می خواهند.
- یک برنامه عکاسی در کنار یک لیست عکاسی بسازید (در این باره در ادامه مطلب توضیحات بیشتر داده خواهد شد)
- تنظیمات دوربین و نورپردازی را برنامه ریزی کنید
دقت در انتخاب سوژه، یکی ار مهم ترین تکنیک های عکاسی پرتره است.
۲. سوژه را کجا قرار دهید؟ انتخاب یک مکان مناسب
پس از اینکه ایده های عکاسی پرتره خود را شکل دادید و سوژه عکاسی را انتخاب کردید، حالا زمان آن است که درباره مکان عکاسی فکر کنید. اینجا، جایی است که برنامه عکاسی، به شما کمک می کند. به خاطر داشته باشید که تکنیک های عکاسی پرتره تاکید ویژه ای روی انتخاب یک مکان مناسب دارد.
این عکس، نیاز به نورپردازی ویژه ای دارد و برنامه ریزی از قبل، به ساده شدن فرایند نورپردازی و عکاسی کمک می کند.
برنامه عکاسی شما باید با جزئیات نوشته شود: همانطور که هیچ مهندسی نمی تواند یک خانه را بدون نقشه بسازد، یک عکاس پرتره نمی تواند یک عکس خوب را بدون برنامه ریزی از قبل بگیرد. در واقع تفاوت یک عکس پرتره دیجیتال با کیفیت بالا از سایر ژانرهای عکاسی، همین مسئله است.
عکاسی پرتره معمولاً به برنامه ریزی و آماده سازی از قبل نیاز دارد. برنامه عکاسی، شما را از سردرگمی نجات می دهد. هرچه برنامه عکاسی شما با جزئیات بیشتری تعریف شده باشد، عکاسی پرتره بهتر انجام می شود.
برنامه عکاسی می تواند در شناسایی مشکلات بالقوه به شما کمک کند. مثلا آیا منابع در دسترس تان قرار است انتخاب های شما را برای مکان عکاسی محدود کند؟ آیا تجهیزات نورپردازی اضافی دارید؟ آیا از فلش الکترونیکی استفاده می کنید یا وسایل روشنایی دائمی دارید؟ آیا نحوه استفاده از تجهیزات را با سرعت و کارایی بالا می دانید؟
اگر در عکاسی پرتره، مبتدی هستید، بهترین انتخاب شما کار کردن با نور موجود است. نور موجود به معنی نور بیرون یا نوری که از پنجره یا در، به داخل می تابد است.
برنامه ریزی از قبل، فرایند عکاسی شما را ساده می کند.
دومین موضوعی که در هنگام انتخاب مکان باید در نظر بگیرید، این است که پس زمینه عکس قرار است چه چیزی باشد. یک پس زمینه شلوغ با یک عکس پرتره به هیچ وجه جور در نمی آید. با این وجود به خاطر بسپارید که دو نوع پرتره وجود دارد: پرتره محیطی و پرتره غیر محیطی. در یک پرتره محیطی
بهتر است برخی از اجزاء پس زمینه دیده شود تا مشخص شود که سوژه در چه محیطی قرار دارد. اگر پرتره محیطی در یک اتاق گرفته شود، لازم نیست که تمام اتاق در عکس دیده شود. فقط کافی است که یک نقطه خلوت را انتخاب کنید و برخی از عناصر محیط را در آن جای دهید تا داستان سوژه و محیط پیرامونش را برای مخاطب روایت کنید.
پرتره محیطی
گرچه هنوز باید حواستان به پس زمینه های شلوغ باشد. در زمان انتخاب مکان قرارگیری سوژه باید دقت کنید که اشیا زائد که حواس مخاطبان را پرت می کند، در پشت سوژه قرار نگیرد. تمرکز روی سوژه از قابل توجه ترین تکنیک های عکاسی پرتره است. محوطه پشت سوژه را تا جایی که می توانید خلوت و تمیز کنید تا اشیا، اشکال، سایه های عمیق و نورهای عجیب در آن دیده نشود. برای یک پرتره غیر محیطی، پس زمینه می تواند یک دیوار خالی، یک پس زمینه پارچه ای یا کاغذی باشد که هیچ عناصر محیطی در آن وجود ندارد.
3. نحوه قرارگیری اعضای بدن و ژست ها
ژست گرفتن، یک هنر است که نیاز به زمان و تلاش فراوان دارد. با این وجود برخی از تکنیک های عکاسی پرتره که در این مقاله ارائه شده اند، به شما کمک می کنند که در مسیر یادگیری ژست های جذاب قرار بگیرید. اینجا جایی است که لیست عکس به شما کمک می کند تا ژست های عکاسی را از پیش آماده کنید. به خاطر بسپارید که در روز عکاسی، ممکن است شرایط عوض شود و در این صورت داشتن یک لیست عکاسی به شما برای سازماندهی شرایط کمک می کند.
در تکنیک های عکاسی پرتره، استانداردهایی برای قاب بستن یا جداسازی عکس وجود دارد. این مسئله از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ زیرا جداسازی ممکن است ژست مدل را تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال، زمانی که سوژه در عکس خم شده است، نباید جداسازی انجام شود.
زمانی که سوژه در عکس خم شده است، نباید جداسازی انجام شود.
راهنماهای استاندارد قاب را در عکاسی پرتره اینگونه تعریف می کند:
- عکس از سر
- عکس از سر و شانه
- عکس از نصف بدن
- عکس از سه چهارم بدن
- عکس کامل
- عکس گروهی
اگر عکس پرتره شما تنها از قسمت سر مدل است، مطمئن شوید که فریم عکاسی را به گونه ای تنظیم کرده باشید که گردن، اصلاً دیده نشود یا اینکه تمام گردن دیده شود تا بهترین نتایج به دست آید.
اگر عکس پرتره شما یک پرتره سر و شانه است، سوژه را از روی خط شانه یا آرنج جدا نکنید. اگر عکس از نصف بدن است، کمر را به صورت کامل در عکس بیاورید یا اینکه به صورت کلی، آن را حذف کنید؛ هیچگاه دست ها یا بازوها را از عکس جدا نکنید.
اگر عکس پرتره، تمام قد است، سوژه را از قسمت قوزک پا جدا نکنید.
دیگر نقاط مهم، شامل بالای بازو و گردن و نحوه قرارگیری دست ها است. اگر پوست اضافی روی گردن سوژه وجود دارد، به او بگویید تا با کشیدن گردنش شرایط را بهتر کند. البته این کشیدن گردن باید طبیعی جلوه کند. برای مثال، در این شرایط، دوربین را بالاتر از مدل قرار دهید. در این حالت، مدل مجبور است که گردنش را بکشد تا بتواند به صورت مستقیم به دوربین نگاه کند. بهترین نتیجه، زمانی حاصل می شود که ژست مناسب و نحوه قرارگیری نقاط مهم با یکدیگر ترکیب شوند.
نحوه قرارگیری دوربین به صورتی است که افتادگی پوست گردن دیده نشود.
زمانی که چربی یا گوشت اضافی روی بازوها قرار دارد، اگر مدل، دست به سینه بایستد، اثر آن در عکس، بزرگنمایی شده و بیشتر دیده می شود. این موضوع حتی برای افرادی با بازوهای لاغر نیز صدق می‌کند. بنابراین بهتر است که مدل بازوهایش را جدا از بدن قرار دهد.
در عکس پرتره، عموما دست ها به این دلیل برجسته نشان داده می شوند که سوژه نمی داند با دست های خود چه کند. اگر مدل ها عصبی شوند، معمولا کارهای عجیب با دستانشان انجام می دهند.
- دست های مدل را به سمت جلوی بدنش هدایت نکنید، زیرا این کار باعث میشود آن ها بزرگ دیده شوند.
- قبل از اینکه دکمه شاتر دوربین را فشار دهید، به دست های سوژه نگاه کنید که آیا دست هایش را مشت کرده یا ریلکس است؟ آیا انگشت هایش را صلیب کرده یا به نحوی عجیب به هم گره زده؟
- اگر مدل، عصبی و نگران است، به او بگویید تا با دست هایش کاری انجام دهد. مثلاً آن ها را روی زانو بگذارد یا درون جیب شلوارش قرار دهد. اگر در حال عکاسی پرتره گروهی هستید، دست مدل ها را در دست هم قرار دهید. البته باید مراقب باشید! درست است که در یک پرتره خانوادگی همه افراد می توانند دست همدیگر را بگیرند؛ اما در یک پرتره بیزینسی هرگونه تماس بین افراد می تواند معنادار باشد.
بهتر است دست ها در فاصله نزدیک به دوربین قرار نگیرند، البته در این مورد، دست ها حالت درام خاصی به عکس داده است.
نحوه ایستادن و قرارگیری پاهای سوژه، از دیگر تکنیک های عکاسی پرتره است. هیچکس وقتی که مثل یک چوب خشک ایستاده است خوب به نظر نمی رسد. با سوژه خود صحبت کنید و به او کمک کنید تا در گرفتن یک ژست نرمال و ریلکس، موفق شود. به او بگویید که یک پا را روی پای دیگر بیاندازد یا یک پا را به جلو یا به کنار بگذارد.
آثار هنری عکاسان برجسته را مطالعه کنید تا ببینید که آن ها چگونه دست ها، پاها و طرز ایستادن را به صورت هنرمندانه ای به تصویر کشیده اند.
در عکاسی گروهی پرتره افراد را در یک صف ممتد نگذارید، بلکه آن ها را به صورت مثلثی قرار دهید. گروه را ارزیابی کنید و آنها را در گروه های سه نفره (بسته به نوع و سایز بدن، جنسیت و ارتباطات) تقسیم بندی کنید.
سپس آن ها را طوری قرار دهید که سر هر کدام از آن ها، یکی از گوشه های یک مثلث فرضی است. اگر تعداد افراد گروه زیاد است، هر مثلث را طوری قرار دهید که یک ترکیب بندی دلنشین با توجه به مکان به وجود آورد. به یاد داشته باشید که عکاسی گروهی، تکنیک های عکاسی پرتره مخصوص به خود را دارد.
دو دختر بزرگتر و مادر، تشکیل یک مثلث و دو دختر کوچکتر و مادر، مثلث دیگری را تشکیل داده اند.
تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره
لنز
انتخاب شما برای لنز کاملا به برنامه عکاسی و لیست عکس وابسته است. با این وجود در هر صورت یک اصل مهم و جهانی در تکنیک های عکاسی پرتره وجود دارد: از لنز های واید (زاویه باز) استفاده نکنید؛ مگر اینکه در حال عکاسی پرتره از یک گروه بزرگ باشید یا بخواهید که تأثیر ویژه ای در مخاطب تان بگذارید.
لنزهای واید باعث ایجاد اعوجاج بین پس زمینه و پیش زمینه می شوند. برای مثال، لنز واید ممکن است باعث بزرگتر شدن بینی شود. همچنین برخی از لنز های واید باعث ایجاد اعوجاج در لبه های قاب می شود. بهتر است از لنزهای با فاصله کانونی بلند استفاده کنید.
برای یک پرتره تک نفره بهتر است از لنزی با فاصله کانونی ۳۵ میلی متری تا ۱۸۰ میلی متری استفاده کنید. انتخاب فاصله کانونی در بازه گفته شده بستگی به میزان جداسازی در لیست عکس، اندازه محوطه عکاسی و سایز سنسور دیجیتال دوربین شما دارد.
اگر جداسازی دلخواه شما یک پرتره از سر است، استفاده از لنزی با فاصله کانونی نزدیک به ۱۸۰ میلی متر نتایج بهتری به ارمغان خواهد آورد. اگر جدا سازی مورد نظر شما پرتره تمام قد است، به کارگیری لنزی با فاصله کانونی نزدیک به ۳۵ میلی متر مناسب است.
انتخاب لنز با فاصله کانونی بلند باعث می شود که اجزاء صورت متناسب باشند.
اگر دوربین شما سنسور کوچکی دارد، انتخاب لنزهای با فاصله کانونی کوتاه تر بهتر است و اگر شما یک سنسور فول فریم دارید لنزهای با فاصله کانونی بلندتر برای شما کاربردی تر است.
هر فاصله کانونی بین این دو عدد عکس متفاوتی به شما ارائه می کند. بازی کردن با این فواصل و آزمون و خطا، درس های ارزشمندی درباره تکنیک های عکاسی پرتره به شما می آموزد. پس دوربین خود را بردارید و به آزمایش کردن بپردازید.
دیافراگم
انتخاب دیافراگم در تکنیک های عکاسی پرتره از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا عمق میدان را کنترل می کند. عمق میدان یک ویژگی اپتیکال است که به فاصله جلو و پشت نقطه فوکوس در عکس اطلاق می شود. برای مثال، اگر بخواهید یک پرتره سر از یک کودک بگیرید، نقطه فوکوس چشم های کودک خواهد بود.
یک عمق میدان و بوکه مناسب
انتخاب دیافراگم می تواند عمق میدان را به اندازه‌ای افزایش دهد که بینی کودک در فوکوس قرار بگیرد و تا پشت گوش های کودک ادامه یابد. به بیانی دیگر، فوکوس روی تمام صورت کودک قرار میگیرد. این حالت یک عمق میدان عمیق به شمار می رود.
همچنین انتخاب دیافراگم می توانند یک عمق میدان کم به وجود آورد در این حالت فوکوس تنها روی چشمان کودک می باشد. دیافراگم به صورت زیر عمق میدان را تحت تاثیر قرار می دهد:
- شماره f کمتر برای مثال f/2.8 نشان دهنده یک دیافراگم عریض تری است که در داخل لنز باز میشود. این حالت عمق میدان کم را ایجاد می کند.
- شماره f بالاتر برای مثال f/22 نشان دهنده یک دیافراگم کوچک است که در داخل لنز باز می شود و عمق میدان بیشتر ایجاد می کند.
اهمیت دیافراگم به این دلیل است که اگر شما در حال عکاسی پرتره از یک سوژه باشید و فقط روی چشم‌هایش فوکوس کنید، به این دلیل که دیافراگم عریضی با عمق میدان کم انتخاب کرده اید، عکاسی شما دچار مشکل خواهد شد زیرا روی تمام صورت فوکوس نمی شود.
در رابطه با این مسئله، اگر در حال عکاسی از یک گروه بزرگ هستید و نتوانید عمق میدان مناسب را تنظیم کنید، بعضی از افراد گروه که در عقب قرار دارند ممکن است تار بیافتند.
ممکن است تا به حال شنیده باشید که عکاسان از اصطلاح لنز سریع یا بوکه استفاده می کنند. اما شما مبتدیان که در آغاز راه هستید، لازم نیست درباره این اصطلاحات نگران باشید. در عوض روی مفهوم عمق میدان تمرکز کنید و تلاش کنید که عمق میدان های مختلف در شرایط عکاسی پرتره واقعی را تمرین کنید.
سرعت شاتر
تنظیم سرعت شاتر در عکاسی پرتره کار نسبتاً آسانی است. مگر اینکه بخواهید به وسیله تنظیم سرعت شاتر تاثیرات ویژه ای روی عکس بگذارید. در واقع سرعت شاتر باید به اندازه کافی زیاد باشد تا بتواند ارتعاشات و حرکات جزئی سوژه را بگیرد.
تکنیک های عکاسی پرتره یک قانون کاربردی در این رابطه برای عکاسان مبتدی بیان می کند: حداقل سرعت شاتر برابر با معکوس فاصله کانونی باشد. این به این معناست که شما حداقل سرعت شاتر قابل قبول را با نگاه کردن به لنز خود تعیین می کنید. اگر از یک لنز ۱۰۰ میلیمتری استفاده می کنید، کمترین سرعت شاتر می تواند یک صدم ثانیه باشد. اگر این عدد برای سرعت شاتر غیر قابل قبول باشد و اصلا وجود نداشته باشد، باید به بالا گرد کنید. برای مثال، به جای استفاده از سرعت یک صدم ثانیه شما باید سرعت شاتر را روی یک صد و بیست و پنجم ثانیه بگذارید. با اعمال این قانون باید مراقب حرکات اضافی باشید.
سرعت شاتر
یک نکته کلیدی: در تکنیک های عکاسی پرتره معمولاً پیشنهاد میشود که در صورت امکان از یک تریپاد استفاده کنید که دو مزیت اصلی دارد:
- از ثابت بودن دوربین خود مطمئن هستید. این به شما کمک می کند که بر روی حرکات اضافی سوژه تمرکز بیشتری کنید (مانند پلک زدن).
- این باعث می شود که مدام صورت خود را پشت دوربین قرار ندهید. شما می توانید به سوژه از روی دوربین نگاه کنید که باعث ارتباط بیشتر بین عکاس و مدل می شود و عکس را طبیعی تر می کند.
ایزو
برای بیشتر موقعیت های عکاسی پایین نگه داشتن تنظیمات ایزو بهترین راه حل است. اما چگونه؟
بیشتر تصمیمات شما در این رابطه بستگی به دوربین دارد. تنظیمات ایزو به عنوان نویز دیجیتال شناخته شده است. بدون اینکه وارد مسائل تکنیکی غیر ضروری شوید، باید این مفهوم را به خوبی یاد بگیرید. وقتی که عدد ایزو افزایش می یابد، تمام دوربین های دیجیتال نویز بیشتری را نشان می دهند.
ایزوی مناسب
در یک دوربین معمولی که معمولا عکاسان تازه کار از آنها استفاده می کنند، احتمالا قادر هستید که ایزو را از ۸۰۰ تا ۱۶۰۰ بدون مشاهده نویز افزایش دهید.
- تنظیمات مختلف ایزو را امتحان کنید و ببینید که در چه نقطه ای دوربین تان نویز ایجاد می کند؟
- همواره تنظیمات ایزو را زیر نقطه ایجاد نویز قرار دهید. هرچه پایین تر، بهتر.
اینجا یک سوال پیش می آید: اگز ایزوی پایین بهتر است، چرا همیشه از آن استفاده نکنیم؟
تنظیمات ایزو رابطه مستقیمی با “مثلث اکسپوژر” دارد. بدون اینکه وارد مسائل تکنیکی این اصطلاح شویم، یک ایزوی بالاتر به دوربین اجازه می دهد که از سرعت شاتر بالاتر و دیافراگم کوچک تری استفاده کند و در عین حال اکسپوژر مناسب داشته باشد.
به عنوان یک عکاس مبتدی از کجا شروع کنید؟ تنظیمات ایزو را طوری تنظیم کنید که به سرعت شاتر خوبی دست یابید (سرعتی از ارتعاشات و لرزش ها را نشان ندهد) و عمق میدان مناسبی داشته باشید. اگر مجبور هستید که ایزو را از نقطه ایجاد نویز بالاتر ببرید، باید کمی نور به عکس اضافه کنید. تنظیم ایزو یکی از مهم ترین تکنیک های عکاسی پرتره است.
4. نورپردازی
نورپردازی
کتاب های زیادی درباره نورپردازی و تکنیک های عکاسی پرتره نوشته شده است. طبیعتا ارائه تمام جزئیات این کتاب ها در یک مقاله ممکن نیست. در این مقاله سعی بر این است که برخی ملاحظات کلیدی که برای شروع کار ضروری است به شما ارائه شود.
- به طور کلی نور نرم بهتر از نور سخت است. منظور از نور نرم، نوری است که از پنجره به داخل می تابد و نور مستقیم خورشید نیست.
- برای عکاسی از خانم ها، نورپردازی در جلو با سایه های بسیار کم مناسب تر است، در حالی که آقایان با کمی سایه روی چهره شان مردانه و خشن تر دیده می شوند.
- برای بیشتر عکس های پرتره، بهتر است سایه ها سبک تر باشد (غلیظ و تاریک نباشند).
- انعکاس نور یک راه خوب برای سبک کردن سایه هاست. در بیشتر فروشگاه های تجهیزات هنری، می‌توانید محصولی به نام بورد ابری (Foam Board) را خریداری کنید.
سپس آنها را که در ابعاد مختلف هستند (حداقل ۳۶ در ۴۸ اینچ) در کنار سوژه قرار دهید تا نور را به سایه ها بتاباند و نور نرم تری روی چهره ایجاد کند. - حذف نور راهی مناسب برای بعد دار کردن صورت سوژه است. در این مورد نیز بورد ابری کاربرد خواهد داشت.
زمانی که این صفحات را در کنار صورت سوژه قرار می دهید، نور را از چهره دور و ایجاد سایه می کند.
۵. دوربین را بچرخانید: عکاسی سلف پرتره
حس شوخ طبعیتان را در عکس سلف پرتره نشان دهید
یک راه برای ایجاد تمایز در سلف پرتره (سلفی) خود نسبت به سایرین این است که یک داستان کوتاه از خودتان در عکس بگنجانید. این کار می تواند به سادگی یک حالت چهره یا ژست خاص یا یک پس زمینه جالب باشد.
به خاطر داشته باشید که تعداد زیادی عکس بگیرید تا قدرت انتخاب زیادی داشته و بتوانید از میان عکس های گرفته شده، عکس دلخواه خود را انتخاب کنید.
عکاسی پرتره در فضای باز و در فضای بسته
بعضی از عکاسان مبتدی معتقد اند که عکاسی در فضای بسته آسان تر و برخی فکر می کنند عکاسی در فضای باز آسان تر است. اما در حقیقت، هر کدام از آنها معایب و مزایای مخصوص به خود را دارند که به شرح زیر می باشند:
عکاسی در فضای بسته
معایب:
- فضای و حرکت محدود
- سطوح نور پایین
- معمولا نیاز به تجهیزات نورپردازی است.
مزایا:
- تسلط کامل بر روی محیط
- ایجاد حریم خصوصی برای مدل برای تعویض لباس، انجام آرایش و حالت دادن مو
- وجود منبع برق
عکاسی در فضای باز
عکاسی در فضای باز
مزایا:
- وجود نور زیاد
- فضای گسترده ای برای انتخاب مکان و پس زمینه وجود دارد. برای تنوع یا در صورت نارضایتی به سرعت می توان مکان را تغییر داد.
- زمانی که از فلاش الکتریکی استفاده می کنید، در فضای باز نورپردازی بهتری انجام می شود.
معایب:
- در معرض عوامل محیطی مانند یاد، گرما یا سرما، حشرات و گرد و خاک هستید.
- با وجود اینکه نور زیادی وجود دارد، این نور اغلب زننده است.
- برای کم کردن شدت نور خورشید، باید برای ساعات خاصی از روز که نور نرم تر است، برنامه ریزی کنید. یا اینکه دنبال موقعیت های مکانی سایه دار بگردید.
- حریم خصوصی وجود ندارد و ممکن است که افراد عادی به صورت اتفاقی از پس زمینه عبور کنند.
بدون دیدگاه